झोपाळलेले डोळे आणि
सदा रडावलेला चेहरा.....
शब्दही असतात आळसावलेले...
कानही होतो बहीरा..
श्वासही असतो मंदावलेला..
नाकाचाही उदासीन तोरा..
जांभळीही ती कंटाळत म्हणते,
"च्यायला, सुस्तावलेलाच फ़िरतोय वारा !! "
कधीतरी क्वचितच नवल घडतं....
कधी चुकूनच हसणं सुचतं..
आरसाही मग सुखावतो क्षणभरच तेव्हा
पहायचा असतोच पुढच्या क्षणी त्याला...
तोच रडावलेला चेहरा......
No comments:
Post a Comment